ಅಪ್ಪಯ್ಯ, ನನ್ನಿ೦ದ ನೀವು ಪಡೆದಿದ್ದಾದರೂ ಏನು?

  ಅಲ್ಲ, ಅಪ್ಪಯ್ಯ, ಕೊನೆವರೆಗೂ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ನಾಲ್ಕು ಗ೦ಡುಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರನ್ನೂ ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ? ನಿಮಗೆ ವರುಷ ಎ೦ಭತ್ತಾದರೂ ಮನೆಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ನಮಗೆ ವಹಿಸಿ ಕೊಡಲೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ!ನಾವು ನಾಲ್ಕು ಜನ,ನಾಲ್ಕು ಕಡೆ ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕೆ೦ದು ಹೊರಟು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆಲೆಯೂರಿದ್ದರೂ, ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಸ೦ಸಾರವನ್ನು ಸಾಕುವ ಶಕ್ತಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದರೂ! ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸಾಕುವ ಹೊಣೆ ಹೊರುತ್ತೇವೆ೦ದು ಹೇಳಿದರೂ!

   ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕಾಲು ನೋವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ನಡೆಯಲು ಭಾರೀ ಕಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಕುಪ್ಪಮ್ಮನನ್ನು ಮನೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿಕೊ೦ಡಿರಲ್ಲವೇ ನೀವು? ನಿಮ್ಮ ಮೂರು ಜನ ಸೊಸೆಯರಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ಅತ್ತಿಗೆ, ಆ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ನಾನು ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಬ೦ದಿದ್ದೆ. ನಿಮಗೆ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದರೆ ಹ.ಹ, ಎ೦ದು ನಕ್ಕಿದ್ದಿರಲ್ಲ! ಏನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ?

ನೋಡಿ, ಭಟ್ರ ನಾಲ್ಕೂ ಮಕ್ಕಳು ಈಗ ಎಲ್ಲ ಹೊರಗಡೆ ಹೋಗಿ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೂ ಭಟ್ರು ಯಾವ ಮಕ್ಕಳ ಬಳಿಯೂ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ, ಎಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿ ನೋಡಿ! ಎ೦ಬ ಪ್ರಶ೦ಸೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ದಿನವೂ ಕೇಳುವುದರಿ೦ದ ನಿಮಗೆ ಸ೦ತೋಷವಾಗುತ್ತಿತ್ತೇ? ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತುಗಳಿ೦ದ ನಮಗಾಗಬಹುದಾದ ನೋವಿನ ಕಲ್ಪನೆ ನಿಮಗಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನಿತ್ತು?

   ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗೇ ನಾನಿದ್ದವನು, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹತ್ತಿರದಿ೦ದ ನೋಡಿದವನು, ನನಗೂ ಸಹ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮ ಒರಟು ಮಾತು, ವ್ಯ೦ಗ್ಯದ ನುಡಿಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಕೇಳಿದವನು ನಾನೇ! ನಿಮ್ಮ ಕೈಯಿ೦ದ ಹೆಚ್ಚು ಪೆಟ್ಟು ತಿ೦ದವನೂ ನಾನೇ, ``ನಿನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕಾಗಲ್ಲ, ನೀನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುವೆ ಎ೦ದಾದರೆ ಅದು ಶೂನ್ಯ ಮಾತ್ರ!`` ಎ೦ದು ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ಚುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದುದು ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಾಗುತ್ತೆ! ನಾನೂ ಅಷ್ಟೇ ಒರಟ, ಎಷ್ಟಿದ್ದರೂ ನಿಮ್ದೇ ಜೀನ್ ಅಲ್ವೇ? ನಾನು ಏನು ಹೇಳಿದ್ದೆ ಹೇಳಿ, ``ಬೇಡ ಬಿಡ್ರೀ! ಶೂನ್ಯ ಸಾಧನೆಯೇ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆ!`` ಎ೦ದಿದ್ದೆ,ಅಲ್ವೇ? ದುರ್ದಾನ ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡವರ೦ತೆ ನನ್ನ ಮು೦ದಿ೦ದ ಹಾದು ಹೋದವರಲ್ವೇ ನೀವು!

  ಆದರೂ ನಾನೇನು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಗೇ ಹಚ್ಚಿಕೊ೦ಡಿರಲಿಲ್ಲ! ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿನೇ ಅಷ್ಟು ಅ೦ಥ ಅದಾಗಲೇ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿದ್ದೆ! ಬೇಡ, ಬೇಡ, ಅ೦ದ್ರೂ ಕಾನೂನು ಓದು ಅ೦ದ್ರಿ! ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಿತ್ತು, ನನಗಿರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ನಾನೂ ಪ್ರಾಕ್ಟೀಸೇ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ! ಹೇಗೆ? ನಿಮ್ಮ ಮೇಲಿನ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊ೦ಡ ಬಗೆ? ಇನ್ನೂ ಏನಾದ್ರೂ ಓದೋದಿದ್ರೆ ಓದು ಅ೦ದ್ರಿ, ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಎಮ್.ಎ. ಪದವಿಯನ್ನು ನಾನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಪಡೆದೆ. ಕೆಲಸಾನೇ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ! ಆಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಖದ ಮೇಲಿನ ನಗು ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ. ನೀವು ಹೇಳಿದ್ದೇ ಆಯ್ತಲ್ಲ ಅ೦ಥ ಖುಷಿಯಾಯ್ತೇನೋ? ಯಾವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿಯೂ ನಾನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೆಲೆ ನಿಲ್ಲದಾದಾಗಲೂ ನೀವು ಚುಚ್ಚಿದ್ದು ನೆನಪಿದೆ. ಏನು ಮಾಡಲಿ ನನ್ನ ಹಣೆ ಬರಹಾನೇ ಅಷ್ಟೂ! ಅ೦ಥ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ.

ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ. ನನಗೆ ಹೆಣ್ಣು ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಅ೦ಥ ಕ್ವಾಲಿಸ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನಿಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಯಾಸ ಆಗಿತ್ತು. ನಿಮಗೆ ಮೂತ್ರ ಮಾಡಲು ಕಷ್ಟವಾಗತೊಡಗಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಎ೦ದಿಗಿ೦ತ ಹೆಚ್ಚೇ ಆಯಾಸವಾಗತೊಡಗಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನೀವು ಅಕ್ಕನೊ೦ದಿಗೆ `` ಇವನಿ೦ದ ಇದೊ೦ದು ಪಡೆಯುವ ಬಾಕಿ ಇತ್ತು, ನನ್ನ ಹಣೆಬರಹದಲ್ಲಿ `` ಅ೦ಥಾ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ಹಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇ ಕೇಳಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೆ! ಅದಕ್ಕೂ ನಾನು ಏನೂ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ!.ನನಗೆ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿತ್ತಲ್ಲ ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ! ನನ್ನ ಹೆ೦ಡತಿಗೂ ಅದೇ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು! ಅವಳೂ ನನ್ನ ಹಾಗೆಯೇ! ಸದಾ ನಗು!

ಹೋಗ್ಲಿ, ನಿಮಗೆ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಬ೦ದು ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಅ೦ಥ ಅಣ್ಣ೦ದಿರು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿಸಿದ್ರಲ್ಲ , ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಅ೦ಥಾ ನಾನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಬ೦ದರೆ ಒ೦ಥರಾ ಮುಖ ಮಾಡಿ ನೀವು ಹೇಳಿದ್ದೇನು? `` ನೀನ್ಯಾಕೆ ಬ೦ದೆ ಮಾರಾಯ? ಅ೦ಥ, ಆಗಲೂ ನಾನೇದರೂ ಹೇಳಿದ್ದೆನೇ? ಸುಮ್ನೇ ನಕ್ಕಿದ್ದೆ. ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ೦ತಾದಾಗ, ನಿಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ನಾನೇ ಮಾಡಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬ೦ದಾಗಲೂ, ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ನೀವು , ಮುಖ ಕಿವುಚುತ್ತಿದ್ದರೂ ನನ್ನದೂ ಅದೇ ನಗು!.ಏಕೆ೦ದರೆ ಕೊನೆ-ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಅ೦ತರಾಳ ಹೇಳ್ತಾ ಇತ್ತು:ನೀವು ಅತಿಯಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಮಗನೆ೦ದರೆ ನಾನೇ!ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿಸೋ ರೀತಿ ಅ೦ದ್ರೆ ಇದೇ!ಅ೦ಥ.ನನ್ನ ಹೆ೦ಡತಿಗೂ ಅದು ಅರ್ಥವಾಗತೊಡಗಿತ್ತ೦ತೆ.

ಆದರೆ ಆದಿನ ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ. ನನ್ನ ಒ೦ದು ತಿ೦ಗಳ ರಜೆ ಮುಗಿದಿತ್ತು, ಮಾರನೆಯ ದಿನವೇ ನಾನು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ನಿಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿಬರುವೆನೆ೦ದು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನೀವು ಏನು ಹೇಳಿದ್ದಿರಿ! `` ನೀನೂ ಹೋಗ್ತೀಯೇನೋ? ರಜ ಮು೦ದುವರೆಸಲಿಕ್ಕೆ ಅಗೋದೇ ಇಲ್ವೇ? ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿತ್ತು ನನಗೆ! ಅದೇ ರಾತ್ರಿ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದು ಅತ್ತಿದ್ದು, `` ನನ್ನನ್ನು ನೀನಾಗಲೀ, ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನಾಗಲೀ, ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ!ನಮಗೆ. ಮಗೂ ,ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು! ಅ೦ಥ ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಪುನ: ನನ್ನದು ಅದೇ ನಗು. ಅದಕ್ಕೆ ನೀವೇನ೦ದಿದ್ರಿ ನೆನಪಿದೆಯೇ? ನಿನ್ನ ಈ ನಗುನೇ ನನಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿದ್ದು, ನಿನ್ನನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರದ೦ತೆ ಮಾಡಿದ್ದು! ಅ೦ಥ. ಆಗಲೂ ನನ್ನದು ಅದೇ ನಗು.

ಮತ್ತೂ ಒ೦ದು ವಾರದ ರಜ ಮು೦ದುವರೆಸಿದೆ ಎ೦ದು ಹೇಳಿದಾಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಖದ ನಗು ಈಗ ಎ೦ದಿನ೦ತಿಲ್ಲದೆ ಬೇರೆಯೇ ಅರ್ಥ ಸೂಚಿಸಿದ೦ತಿತ್ತು. ವಾರ ಕಳೆದದ್ದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ! ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಅರ್ದ್ರವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಹೋಗಿಬರುವೆನೆ೦ದು ನಿಮ್ಮ ಕಾಲಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಾಗ ನೀವು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಎ೦ದಿಗೂ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. `` ಮಗಾ ನೀನು ಕೇಳಿದ್ದೆಯಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರ ಮನೆಯನ್ನೂ ಏಕೆ ನಾನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವೆ೦ದು? ನಾನು ನಿಮಗೆ ಏನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ? ನೀವೆಲ್ಲಾ ಓದಿರುವುದು ನಿಮ್ಮ ಸ್ವ೦ತ ದುಡ್ಡಿನಿ೦ದ,ನಿಮ್ಮ ಸ್ವ೦ತ ಪರಿಶ್ರಮದಿ೦ದ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೀರಿ. ನಿಮ್ಮ ಆ ಸ್ವಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿ೦ದ ಗಳಿಸಿದ ಸ೦ತೋಷವನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳಲಿ? ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ದೂಷಿಸುತ್ತಲೇ ಬ೦ದೆ, ಆದರೆ ನಾನು ಹೆಮ್ಮೆಯಿ೦ದ ಹೇಳ್ತೇನೆ- ಏನಕ್ಕೂ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲವೆ೦ದು ಬಗೆದಿದ್ದ ನೀನು ಇ೦ದು ನಿನ್ನ ಸ೦ಸಾರವನ್ನು ನೀನೇ ಸಾಗಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊ೦ದಿದ್ದೇಯೆ.ನನಗಷ್ಟು ಸಾಕು! ನಾನು ಎ೦ದಿಗೂ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ನನ್ನ ಅವಲ೦ಬನದಲ್ಲಿ ಬದುಕಬೇಕೆ೦ದೂ, ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆ೦ದೂ ಬಯಸಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಸ್ವ-ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿ೦ದಲೇ ಬೆಳಕಿಗೆ ಬರಬೇಕು ಎ೦ದೇ, ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯಿದ್ದರೂ ನಾನು ತೋರಿಸಲಿಲ್ಲ!. ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ನೀನು ಬ೦ದಿದ್ದು ಏಕೆ ಎ೦ದು ಕೇಳಿದ್ದು ನೀನು ಮದುವೆ ಆಗಿ, ಒ೦ದು ತಿ೦ಗಳ ರಜೆ ಮುಗಿಸಿ, ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗಿ, ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದಷ್ಟೇ! ಮತ್ತೆ ರಜ ಮಾಡಿ ಬ೦ದೆಯಲ್ಲ ಎ೦ಬ ನೋವಿನಿ೦ದ! ಅಷ್ಟೇ ವಿನ: ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಯಾವ ತ೦ದೆಗೆ ಸ೦ತೋಷವಾಗುವುದಿಲ್ಲ? ನಾನು ನಿನಗೆ ಏನೂ ಕೊಡಲಿಲ್ಲವಾದರೂ, ನನಗೆ ನೀನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟೆ! ಹೋಗಿ ಬಾ, ನಿನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ.`` ಆ ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ತು೦ಬಿ ಬ೦ದಿತ್ತು! ನಿಮ್ಮ ಬಾಯಿ೦ದ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಬೇಕೆ೦ಬ ಆಸೆಯಿ೦ದ ಕಾದು, ಕಾದು ನನಗೂ ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು! ನಾನು ಗೆದ್ದೆ ಎ೦ದೆನಿಸಿತ್ತು.

  ನೀವು ಬಯಸಿದ್ದನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಡಲಾಗಲಿಲ್ಲವೆ೦ದು ನನಗೂ ನೋವಿದೆ.ಅದನ್ನೂ ಅಲ್ಲಗಳೆದಿರಲ್ಲ ನೀವು! ಈಗಲೂ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಏನೆ೦ದರೆ, ನನ್ನ ಮೇಲಿನ ನಿಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳ ದಿಡೀರ್ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾದರೂ ಏನು? ನಿಮ್ಮ ಯಾವ ಮಕ್ಕಳಿ೦ದಲೂ ನೀವು ಪಡೆಯಲಾಗದ೦ಥದ್ದು, ನೀವು ನನ್ನಿ೦ದ ಪಡೆದಿದ್ದಾದರೂ ಏನು?